next up previous
Next: Długość krzywej Up: Rachunek całkowy Previous: Objętości brył wyrażone poprzez

Praca

W mowie potocznej przez termin "praca" rozumiemy ogół wysiłku potrzebny do wykonania określonego zadania. Odpowiada to w pewnym sensie fizycznemu terminowi "pracy", opartemy na definicji siły. Intuicyjnie możemy sobie wyobrazić, że do wykonania czynności takich jak przesunięcie książki na stole, podniesienie jakiegoś przedmiotu z podłogi (i przeciwdziałanie tym samym grawitacji) wymaga określonej siły. Ogólnie, gdy dany obiekt przesuwamy wzdłuż linii prostej opisanej równaniem s(t), to siła działająca na dany obiekt określona jest - w myśl II Zasady Dynamiki Newtona - za pomocą wzoru:

F = m$\displaystyle {\frac{{d^2 s}}{{dt^2}}}$,

gdzie m oznacza masę danego obiektu. Ponieważ jednostką masy jest 1 kg, jednostką przesunięcia jest 1 m, a jednostką siły jest 1 N, więc siła 1 N działająca na ciało o masie 1 kg skutkuje przyspieszeniem 1 m/s2. W przypadku, gdy przyspieszenie utrzymuje się na stałym poziomie, działająca na obiekt siła również będzie stała. W takiej sytuacji definiujemy pracę jako iloczyn siły i przesunięcia:

W = Fd.

Gdy siła mierzona jest w niutonach a przesunięcie w metrach, to za jednostkę pracy przyjmujemy niutonometry, lub inaczej dżule. Zatem przesuwając obiekt z siłą 1 N na odległość 1 m wykonujemy pracę 1 J; inaczej, praca 1 J to praca potrzebna do przesunięcia ciała o masie 1 kg na odległość 1 m z przyspieszeniem 1 m/s2.

Powyższe równanie - znane ze szkoły podstawowej - opisuje sytuację, w której obiekt przemieszczany jest ze stałym przyspieszeniem; oczywiście o wiele ciekawszy jest przypadek, w którym przyspieszenie (a więc i siła na obiekt działająca) zmienia się w czasie. Przypuśćmy, że obiekt porusza się wzdłuż osi x w kierunku dodatnim począwsz od punktu x = a, a na punkcie x = b skończywszy. Załóżmy też, że w danym punkcie x na obiekt działa siła f (x), gdzie f jest pewną funkcją ciągłą. Podzielmy odcinek [a, b] na n podprzedziałów o równej długości $ \Delta$x, których końce wyznaczają punkty x0, x1,..., xn. Z każdego podprzedziału wybierzmy po jednym punkcie próbkującym xi* $ \in$ [xi-1, xi]. Siła działająca na obiekt w tym punkcie wyniesie f (xi*). Gdy n będzie odpowiednio duże, wówczas długość $ \Delta$x będzie stosnkowo mała i - ponieważ f jest funkcją ciągłą - wartości f nie zmieniają się aż tak bardzo na przedziale [xi-1, xi]. Możemy więc założyć, że na tak krótkim przedziale f jest prawie funkcją stałą. Wobec tego praca potrzebna na przesunięcie obiektu z punktu xi-1 do xi wyniesie w przybliżeniu

Wi $\displaystyle \approx$ f (xi*)$\displaystyle \Delta$x.

Wobec tego całkowita praca wykonana przy przesuwaniu obiektu z punktu a do punktu b równa jest w przybliżeniu

W $\displaystyle \approx$ $\displaystyle \sum_{{i=1}}^{n}$f (xi*)$\displaystyle \Delta$x.

Jasne jest, że przybliżenie jest tym lepsze, im n jest większe. Wobec tego możemy zdefiniować pracę wykonaną przy przesuwaniu obiektu z a do b jako:

W = $\displaystyle \lim_{{n \rightarrow \infty}}^{}$$\displaystyle \sum_{{i=1}}^{n}$f (xi*)$\displaystyle \Delta$x = $\displaystyle \int_{a}^{b}$f (x)dx.

Przykład: Gdy cząsteczka znajduje się w odległości x od początku układu współrzędnych, siła działająca na nią opisuje się równaniem f (x) = x2 + 2x. Jaka praca wykonywana jest podczas przemieszczenia się cząsteczki od punktu x = 1 do punktu x = 3?

Zgodnie z przeprowadzoną powyżej dyskusją:

W = $\displaystyle \int_{1}^{3}$x2 +2xdx = [$\displaystyle {\frac{{x^3}}{{3}}}$ + x2]|13 = $\displaystyle {\frac{{50}}{{3}}}$.

Przykład: Aby rozciągnąc sprężynę ze stanu spoczynku, w którym jej długośc wynosi 10 cm, do długości 15 cm, potrzebna jest siła 40 N. Ile pracy potrzeba na dalsze rozciągnięcie sprężyny od 15 cm do 18 cm?

Zgodnie z prawem Hooke'a siła potrzebna do utrzymania rozciągniętej sprężyny na długości x jednostek od stanu spoczynku jest proporcjonalna do długości x:

F(x) = kx.

Współczynnik k zwany jest stałą sprężystości. Gdy rozciągniemy sprężynę ze stanu spoczynku 10 cm do długości 15 cm, różnica x wyniesie x = 5 = 0, 05 m. Oznacza to, że F(0, 05) = 40 N, a więc

0, 05k = 40,

skąd znajdujemy k = 800. Tym samym stała sprężystości rozważanej sprężyny wynosi 800 i równanie siły rozciągającej przybiera postać

F(x) = 800x.

Tym samym praca wykonana przy dalszym rozciąganiu sprężyny od 15 cm do 18 cm wynosić będzie
W = $\displaystyle \int_{{0,05}}^{{0,08}}$800xdx = [800$\displaystyle {\frac{{x^2}}{{2}}}$]|0, 050, 08 =  
  = 400[(0, 08)2 - (0, 05)2] = 1, 56J  

Przykład: Zbiornik wody w kształcie odwróconego stożka o okrągłej podstawie promienia 4 m i wysokości 10 m wypełniony jest wodą do wysokości 8 m. Wyznaczyć pracę potrzebną do opróżnienia zbiornika, jeżeli pompa umieszczona jest na jego szczycie.

Poziom wody w zbiorniku podczas pompowania zmieniać się będzie od 2 m do 10 m.

\includegraphics[width=12cm]{462-3.eps}
Podzielmy zatem odcinek [2, 10] na n podprzedziałów, których końce wyznaczone są przez punkty x0, x1,..., xn i wybierzmy punkty próbkujące xi*, po jednym z każdego podprzedziału. Tym samym podzieliliśmy wodę w zbiorniku na n warstw. Warstwa i może być przybliżona za pomocą walca o promieniu ri i wysokości $ \Delta$x. Wielkość ri możemy łatwo obliczyć posługując się trójkątami podobnymi:

$\displaystyle {\frac{{r_i}}{{10 - x_i^*}}}$ = $\displaystyle {\frac{{4}}{{10}}}$,

skąd

ri = $\displaystyle {\frac{{2}}{{5}}}$(10 - xi*).

\includegraphics[width=12cm]{462-4.eps}
Wobec tego przybliżona objętość wody w i-tej warstwie równa się

Vi $\displaystyle \approx$ $\displaystyle \pi$ri2$\displaystyle \Delta$x = $\displaystyle {\frac{{4 \pi}}{{25}}}$(10 - xi*)2$\displaystyle \Delta$x

i ponieważ gęstość wody $ \rho$ wynosi 1000 kg/m3, jej masa równa jest w przybliżeniu

mi $\displaystyle \approx$ 1000$\displaystyle {\frac{{4 \pi}}{{25}}}$(10 - xi*)2$\displaystyle \Delta$x = 160$\displaystyle \pi$(10 - xi*)2$\displaystyle \Delta$x.

Siła potrzebna na wypompowanie takiej warstwy wody musi przezwyciężyć siłę grawitacyjną, a więc równa jest
Fi = mig $\displaystyle \approx$ (9, 81)160$\displaystyle \pi$(10 - xi*)2$\displaystyle \Delta$x $\displaystyle \approx$  
  $\displaystyle \approx$ 1570$\displaystyle \pi$(10 - xi*)2$\displaystyle \Delta$x  

Każda warstwa wody musi zostać wypompowana na wysokość w przybliżeniu równą xi*. Tak więc praca Wi wykonana podczas pompowania wynosi w przybliżeniu

Wi $\displaystyle \approx$ Fixi* $\displaystyle \approx$ 1570$\displaystyle \pi$xi*(10 - xi*)2$\displaystyle \Delta$x.

Aby obliczyć całkowitą pracę wykonaną podczas pompowania musimy dodać do siebie wszystkie prace wykonane przy pompowaniu kolejnych warstw, a następnie zwiększyć liczbę warstw występujących w obliczeniach, aby uczynić je bardziej dokładne. W ten sposób otrzymujemy następującą całkę do policzenia:
W = $\displaystyle \lim_{{n \rightarrow \infty}}^{}$$\displaystyle \sum_{{i=1}}^{n}$1570$\displaystyle \pi$xi*(10 - xi*)2$\displaystyle \Delta$x = $\displaystyle \int_{2}^{1}$01570$\displaystyle \pi$x(10 - x)2dx =  
  = 1570$\displaystyle \pi$$\displaystyle \int_{2}^{1}$0(100x - 20x2 + x3)dx = 1570$\displaystyle \pi$[50x2 - $\displaystyle {\frac{{20x^3}}{{3}}}$ + $\displaystyle {\frac{{x^4}}{{4}}}$]|210 =  
  = 1570$\displaystyle \pi$($\displaystyle {\frac{{2048}}{{3}}}$) $\displaystyle \approx$ 3, 4 . 106J  


next up previous
Next: Długość krzywej Up: Rachunek całkowy Previous: Objętości brył wyrażone poprzez
Pawel Gladki 2006-01-30