Al-Chorezmi (Muhammed Ibn Musa Alchwarizmi ) ( ok. r. 800? ) Urodził się na terenie obecnego Uzbekistanu w Chorezmie. Znaczną część swego życia spędził na dworze kalifa bagdadzkiego al-Mamuny, wielkiego protektora nauk. Alchwarizmi napisał liczne dzieła z astronomi i matematyki .Dzięki traktatowi "O liczbach i działaniach na nich" Europa zapoznała się z indyjskim systemem liczenia. Z osobą Alchwarizmiego wiążą się dwa ważne pojęcia matematyczne: algorytm (zmienione brzmienie jego nazwiska) - reguła wykonywania czterech działań, algebra - łacińskie brzmienie operacji stosowanej przez Alchwarizmiego przy rozwiązywaniu równań.

Dorobek naukowy Alchwarizmiego wywarł duży wpływ na rozwój matematyki i nie tylko matematyki, stał się poważnym wkładem do rozwoju ogólnej kultury ludzkiej.

Cantor Georg (1845 - 1918) - Wybitny niemiecki matematyk. Studiował w Zurychu, Getyndze i w Berlinie. Był kierownikiem Katedry Matematyki w Halle. Jego pierwsze prace dotyczyły min. liczb niewymiernych. Największa część jego działalności naukowej poświęcona była teorii mnogości. W pracach swych rozwinął teorię liczb pozaskończonych (liczb kardynalnych). Jego badania były początkowo bardzo krytykowane przez współczesnych mu matematyków (szczególnie przez Kroneckera), z czasem jednak znalazły uznanie i wywarły duży wpływ na dalszy rozwój matematyki.

Dedekind Richard (1831 - 1916) - Urodził się w Brunszwiku w Niemczech. Studiował na uniwersytecie w Getyndze u takich sław jak Gauss i Dirichlet. Głównym kierunkiem badań Dedekinda była teoria liczb. Był pierwszym matematykiem, który w sposób ścisły i najbardziej nowczesny podał teorię liczb rzeczywistych opartą na podstawowym pojęciu tzw. przekroju. Wprowadził wiele nowych pojęć, takich jak: pierścień, grupa i struktura, co stworzyło klucz do nowoczesnej algebry. Oprócz teorii liczb zajmował się teorią mnogości. Dedekind ugruntował matematykę na podstawach logicznych i uczynił z niej naukę dedukcyjną.

Diofantos (2 połowa III w. n. e.) - Pochodził z Aleksandrii, był pierwszym uczonym, który zajmował się głównie algebrą. Diofantos dzięki swym kontaktom z uczonymi syryjskimi i hinduskimi przeszczepił na grunt hellenistyczny babilońskie zdobycze z dziedziny algebry. Jest autorem pierwszego języka algebraicznego; w miejsce całkowicie słownego opisu wyrażeń algebraicznych wprowadza oznaczenia skrótowe. Prace Diofantosa stanowiły punkt wyjścia do badań w dziedzinie teorii liczb.

Eudokos (około 406 - 355 p. n. e. ) Urodził się w Knidos w Azji Mniejszej. Był nie tylko genialnym matematykiem, lecz też wybitnym astronomem, geografem, lekarzem, filozofem i mówcą. Eudokos i jego uczniowie reprezentowali kierunek, który dziś nazywamy analizą matematyczną. Zbudował ogólną teorię stosunków i stworzył metodę wyczerpywania, pozwalającą w sposób ścisły dokonywać przejścia do granicy.

Euklides (około 300 r. p. n. e. ) - Jeden z pierwszych wykładowców słynnej Szkoły Aleksandryjskiej. Znany głównie jako autor "Elementów". "Elementy" zawierały całą znana wówczas Grekom wiedzę matematyczną. Jest to również pierwsze zachowane dzieło matematyczne, w którym została w pełni przedstawiona metoda dedukcyjna. W swojej pracy, Euklides dał się poznać jako doskonały systematyzator i najwybitniejszy dydaktyk. "Elementy", to druga po Biblii najczęściej wydawana książka na świecie.

Euler Leonard (1707 - 1783 ) - Urodził się w Szwajcarii, w Bazylei. Należy on do najbardziej genialnych i płodnych matematyków jakich zna historia. Był również fizykiem i astronomem. Jego prace dotyczyły niemal wszystkich dziedzin matematyki, ale najbardziej przyczyniły się do rozwoju analizy matematycznej. Zajmował się szerokimi zastosowaniami matematyki. Wiele swoich prac poświęcił zastosowaniom matematyki w mechanice, hydrodynamice
i technice.

Eratostenes (276 - 194 p.n.e. ) - Pochodził z Cyreny. Był matematykiem, geografem, historykiem, filologiem i poetą. Erastostenesowi zawdzięczamy interesujące badania matematyczne: wymyślił nowe mechaniczne rozwiązanie problemu podwojenia sześcianu, zajmował się teorią liczb, w której wsławił się wynalezieniem metody na "odsiewania liczb pierwszych" zwanej sitem Eratostenesa.

Fermat Pierre (1601 - 1665 ) Prawnik i matematyk francuski. Wsławił się pracami w zakresie teorii liczb. Odkrył metodę znajdowania maksimów i minimów funkcji algebraicznych. Autor słynnego twierdzenia Fermata. Fermat stworzył wspólnie z Pascalem podstawy rachunku prawdopodobieństwa.

Hippasus(V w. p.n.e. ) Wychowanek Szkoły Pitagorejskiej. Hippasus uważany jest za odkrywcę niewspółmierności.

Gauss Carl Friedrich (1777 - 1855 ) Urodzony w Brunszwiku na terenie Niemiec. Sławę przyniósł mu ścisły dowód zasadniczego twierdzenia algebry. Zajmował się algebrą wyższą, teorią liczb, geometrią różniczkową, rachunkiem prawdopodobieństwa, teorią przyciągania, teorią elektryczności i magnetyzmu, zagadnieniem włoskowatości, geodezją i astronomią. W każdej z wymienionych dziedzin pozostawił trwały dorobek. Gauss uważany jest również za współtwórcę geometrii nieeuklidesowej.

Kronecker Leopold (1823 - 1891 ) Matematyk niemiecki. Zajmował się przede wszystkim algebrą, teorią liczb i teorią funkcji eliptycznych .Głosił idee arytmetyzacji matematyki.

Mersenne Marin (1588 - 11648 ) - francuski matematyk, ksiądz filozof. Zajmował się min. problemem wahadła i liczbami doskonałymi.Był jednym z tych matematyków, którzy usiłowali znaleźć wzór na liczby pierwsze. Obecnie liczbami Mersenne'a nazywamy liczby postaci 2^p-1, gdzie p jest liczbą pierwszą. Mersenne był znajomym wielu matematyków, w tym bliskim przyjacielem Kartezjusza. Prowadząc bogatą korespondencję z innymi matematykami, przyczyniał się do wymiany naukowej.

Pitagoras (ok. 572 - 497 p. n. e. ) - Grecki matematyk, filozof, półlegendarny założyciel słynnej Szkoły Pitagorskiej. Trudno wyodrębnić odkrycia samego Pitagorasa spośród tych, których dokonali jego uczniowie. Dużo podróżował i miał okazję poznać dokonania matematyków babilońskich i egipskich. Nie był więc prawdopodobnie odkrywcą twierdzenia zw. twierdzeniem Pitagorasa, ale je udowodnił.

Pitagorejczycy (Szkoła Pitagorejska) - Związek naukowo polityczny założony przez Pitagorasa. Przetrwał wiele pokoleń. Wokół Pitagorejczyków narosło wiele legend i przesądów. Pitagorejczycy stworzyli jednak szczególne metody badania naukowego.Matematykę łączyli ściśle z filozofią, ich wiedza była usystematyzowana, a nowe pojęcia wprowadzali na podstawie logicznego rozumowania, tworząc elementy podstaw matematyki. Szczególne znaczenie przypisywali liczbom. Pitagorejczycy odkryli wiele własności liczb i można ich uznać za twórców początków teorii liczb.