Znajomość reguł ortograficznych jest podstawowym narzędziem przełamania złej automatyzacji, pozwala zrozumieć, na czym polega błąd i świadomie utrwalić w pamięci właściwy kształt wyrazu.
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Pisownia wyrazów z ó
Literę ó piszemy wtedy, gdy w innych formach danego wyrazu lub w wyrazach pokrewnych wymienia się na o, e, a:
Zapamiętaj!
Zapamiętaj!
Pisownia wyrazów z u
Literę u piszemy zawsze na końcu wyrazów, np.:
Literę u piszemy też w zakończeniach form czasowników, np.:
Literę u piszemy w zakończeniach wyrazów:
Pisownia wyrazów z rz
Dwuznak rz piszemy wtedy, gdy w innych formach
danego wyrazu lub w wyrazach pokrewnych wymienia się na r.
Zapamiętaj!
Rz piszemy zwykle po literach:
Dwuznak rz piszemy w zakończeniach rzeczowników:
Literę ż piszemy wtedy, gdy w innych formach danego wyrazu lub w wyrazach pokrewnych wymienia się na:
Zapamiętaj!
Pisownia wyrazów z h
Literę h piszemy wtedy, gdy w innych formach danego wyrazu lub w wyrazach pokrewnych wymienia się na:
Zapamiętaj!
Samo h piszemy rzadko. Dlatego należy zapamiętać wyrazy, w których ono występuje, np.:
bohater, hak, huk, hałas, harcerz, herbata.
Pisownia wyrazów z ch
Dwuznak ch piszemy, gdy w innych formach danego
wyrazu lub w wyrazach pokrewnych wymienia się na sz, np.:
Pisownia wyrazów z ą, ę
Literę ą oraz ę piszemy:
Zapamiętaj!
Na końcu wielu rzeczowników w liczbie mnogiej piszemy -om,
np.: dzieciom, kociętom, oknom, paniom, żołnierzom.
W zakończeniach form odmiany niektórych czasowników piszemy -em,
np.: powiem, rozumiem, wiem, umiem, zjem.
Pisownia wyrazów z j - i
Literę i piszemy:
Zakończenie -ii piszemy:
Literę j piszemy tylko po s,c,z,
wymawianych twardo.
Pisownia cząstki nie
Cząstkę nie piszemy razem:
Pisownia wielką literą
Wielką literą piszemy nazwy własne, czyli:
Zapamiętaj!
Wielką literą piszemy wyraz aleje, wchodzący w skład nazwy własnej:
Aleje Jerozolimskie, natomiast małą - wyraz aleja: aleja Róż.
Małą literą zapisujemy:
Jest to ó niewymienne
Literę ó piszemy w zakończeniach wyrazów:
- ówka: główka, klasówka, stołówka,
- ówna: cesarzówna, Czubówna, Kossakówna;
- ów: w nazwach miejscowości: Kraków, Piastów oraz w zakończeniach form liczby mnogiej większości rzeczowników rodzaju męskiego:
butów, chłopców, psów.
wyjątki: skuwka, wsuwka, zasuwka
ósemka, ósmoklasista, ósmoklasistka, ósmy, ów, ówczesny, ówcześnie, ówdzie.
albumu, biletu, hałasu, piachu, rabarbaru
oraz na początku większości wyrazów, np.:
ubiór, ucieczka, uczelnia, udo, ugasić, ul, uliczka, umieć, upór, uprzejmość, uważny.
pracuję, pracujesz, pracuje, pracujemy.
-un: opiekun, piastun, zwiastun,
-unka: opiekunka, piastunka,
-unek: poczęstunek, podarunek, rysunek,
-uch: leniuch, łakomczuch, paluch,
-uszek: brzuszek, łańcuszek, staruszek,
-utki: cichutki, mięciutki, równiutki,
-usieńki: bielusieńki, króciusieńki,
-uś: dziadziuś, pracuś, tatuś,
-usia: córusia, mamusia, wnusia,
-unia: babunia, ciotunia, lalunia,
-unio: dziadunio, tatunio,
-um: gimnazjum, liceum, muzeum,
-us: dzikus, nerwus, zgrywus.
Jest to rz niewymienne
Wyrazy z rz niewymiennym
kształcić, kształt, kształtny, wykształcenie, pszczoła, pszczelarstwo, pszczeli, pszczółka, pszenica, pszeniczny, pszenny,
Pszczyna, pierwszy, wszędzie, wszyscy, wszystko.
bez względu na literę poprzedzającą to zakończenie, np.:
grubszy, krótszy, lepszy, większy, najgrubszy, najlepszy, najkrótszy, największy.
- mierz: gazomierz, kątomierz, wodomierz,
Pisownię wyrazów o zakończeniach: "-arz" i "-erz" zawsze trzeba
sprawdzać w słowniku, gdyż
- mistrz: burmistrz, kapelmistrz, zegarmistrz,
- arz: kucharz, malarz, piłkarz, rzeźbiarz,
- erz: fałszerz, harcerz, pasterz, rycerz.
w polszczyźnie występują też wyrazy zakończone na
"-aż", np.: bandaż, masaż, pejzaż, witraż oraz "-eż", np.: kradzież,
młodzież, odzież, papież.
Pisownia wyrazów z ż
Ch piszemy po literze s, np.:
Maja - Mai, nadzieja - nadziei, ostoja - ostoi, szyja - szyi;
ziemia, - ziemi, skrobia - skrobi, skrzynia - skrzyni.
lilia - lilii, terapia - terapii, rewia - rewii, historia - historii;
Cząstkę nie piszemy osobno:
porządek - nieporządek,
szczęście – nieszczęście,
czytelnie - nieczytelnie,
dobry - niedobry,
mądry - niemądry,
dobrze - niedobrze,
mądrze - niemądrze,
niepalący, niewierzący, nieumyty.
nie krzycz, nie lubię, nie przyszliśmy
wyjątki:
niecierpliwić się, nienawidzić, niepokoić;
lepszy - nie lepszy,
najlepszy - nie najlepszy,
lepiej - nie lepiej,
najlepiej - nie najlepiej,
mądrzej - nie mądrzej,
najmądrzej - nie najmądrzej,
nie pięć, nie piętnastu, nie pierwszy,
wyjątek: niejeden (w znaczeniu wielu).
W nazwach ludzi wielką literą stosujemy także przy zapisie:
Wielką literą piszemy nazwy geograficzne i miejscowe:
Z reguły w nazwach ulic, placów, pomników, parków, kościołów wyrazy ulica, plac, pomnik, park,
kościół zapisujemy małą literą np.: ulica Świętokrzyska, pomnik Bohaterów Getta, kościół Mariacki.
Wielką literą piszemy również:
Wielką literą piszemy:
I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa,
Związek Harcerstwa Polskiego.
Wielkiej litery używamy w listach ze względów uczuciowych lub grzecznościowych, np.:
Psy i koty. Wieczór wigilijny;
Po prostu. Żyjmy dłużej;
Kochana Mamusiu!
Bardzo tęsknię za Tobą.
Serdecznie pozdrawiam Babcię oraz Ciocię.
Pisownia małą literą
Japonia - japoński,
Kaszuby - kaszubski, Warszawa - warszawski,