Piramidy Egipskie

Najstarszym i jednocześnie jedynym dobrze zachowanym cudem świata jest piramida Cheopsa w Gizie. Z powodu swej wielkości nazywana bywa również Wielką Piramidą i jest umieszczona jako pierwsza na liście siedmiu cudów świata. Piramida Cheopsa jest, z wyjątkiem chińskiego muru, największą wzniesioną przez człowieka budowlą. Ma 146,6 m wysokości, a na jej podstawie, która wynosi 230 m x 230 m można byłoby postawić jednocześnie pięć największych kościołów świata.

Młody faraon Cheops wydał rozkaz wszczęcia budowy piramidy tuż po śmierci swego ojca. Tak jak wszyscy jego poprzednicy chciał być pochowany w piramidzie i tak jak oni chciał, aby jego piramida była jeszcze większa i piękniejsza niż wszystkie dotąd.

W pierwszej kolejności należało znaleźć odpowiednie miejsce na budowę. Ta ogromna budowla waży aż 6 400 000 t, dlatego wymagała silnego podłoża, w przeciwnym razie piramida zapadłaby się w ziemię pod wpływem własnego ciężaru. Plac budowy wyznaczono 7 km od wsi Giza. było to trwałe skaliste podłoże, które mogło utrzymać piramidę. Tylko przy samych pracach przygotowawczych, trwających 10 lat, zatrudnionych było 4000 ludzi. Po tym czasie można było zacząć właściwą budowę piramidy. Według greckiego pisarza Herodota prace nad budową tego potężnego grobowca trwały jeszcze 20 lat i zgromadziły ok. 100 000 pracowników. Współcześni naukowcy poddają w wątpliwość liczby dotyczące ilości zatrudnionych. Twierdzą, że na placu budowy nie było wystarczająco dużo miejsca dla tak wielu ludzi. Każdemu mężczyźnie pracującemu przy budowie piramidy zapewniano nocleg, odzież, wyżywienie i niewielką zapłatę. Poza tym Egipcjanie czuli się zaszczyceni, a jednocześnie moralnie zobowiązani do pracy przy budowie grobowca faraona , wierzyli, że pomagając w tym wielkim dziele, będą mieli udział w nieśmiertelności boskiego króla.

Mężczyźni przeprawiali się przez Nil i maszerowali w stronę kamieniołomu. Z litej skały odrywali bloki kamienne i nadawali im za pomocą narzędzi odpowiednią wysokość i szerokość ( od 0,8 m do 1,45 m ). Używając lin i dźwigni każda grupa umieszczała swój blok na drewnianych saniach, które ciągnęła po drodze wyłożonej okrągłymi balami aż do brzegów Nilu. Stamtąd mężczyźni i warzący 7,5 tony sześcian zabierani byli przez barkę na drugi brzeg. Ponownie ciągnięto sanie po podobnej drodze aż do placu budowy. Ponieważ nie znano jeszcze dźwigu i wielokrążka, tu właśnie zaczynała się najtrudniejsza część pracy. Gotowa część piramidy otoczona była pochyłą rampą o szerokości 20 m z cegieł i mułu nilowego, po której przesuwano sanie. Używano przy tym lin i dźwigni. Później kamień umieszczano z milimetrową dokładnością w miejscu wskazanym przez budowniczego. Im wyżej wznosiła się piramida, tym dłuższa i bardziej stroma stawała się rampa, a górna platforma, na której pracowano, zmniejszała się. Praca stawała się więc coraz cięższa.

Po 20 latach powstał rdzeń piramidy, zbudowany ze 128 warstw. W tym czasie piramida wyglądała mniej więcej tak, jak ją widzimy obecnie - przypominała górę o strukturze schodkowej. Nie była jednak jeszcze gotowa. Uskoki wypełniono kamieniami w taki sposób, że ściany piramidy stały się chropowatymi, pozbawionymi kantów powierzchniami. Cztery trójkątne płaszczyzny piramidy obłożono na koniec lśniąco białymi wapiennymi płytami. Ich krawędzie były tak precyzyjnie ociosane, że między spojenia płyt nie można było wsunąć nawet noża. Już z odległości kilku metrów piramida wyglądała jak potężna, jednolita skalna góra. Zewnętrzne płyty zostały bardzo gładko wypolerowane najtwardszymi kamieniami szlifierskimi. W słońcu grobowiec Cheopsa błyszczał tajemniczo, niczym podświetlany od środka kryształ.

Piramida nie jest jednak wyłącznie masą z kamienia. Wewnątrz budowli znajduje się rozgałęziony system korytarzy. 47 - metrowy pasaż i wielka galeria prowadzą do krypty króla, która ma 10,5 m długości, 5,3 m szerokości i 5,8 m wysokości. Jest w całości wyłożona granitem. Stoi tam duży, pusty sarkofag z granitu - bez pokrywy, który musiał być wzniesiony jeszcze podczas budowy piramidy, gdyż nie zmieściłby się w żadnym korytarzu.

Niektórzy naukowcy wątpią jednak w to, że Wielka Piramida była rzeczywistym miejscem spoczynku faraona Cheopsa, przytaczając trzy dowody:
- wbrew zwyczajowi krypta grobowca jest zupełnie nie ozdobiona,
- sarkofag, w którym powinny znajdować się zwłoki zmarłego króla jest tylko wstępnie ociosany i brakuje w nim pokrywy,
- z komnaty królewskiej odchodzą dwa wąskie szyby, które prowadzą na zewnątrz piramidy. Lecz przecież umarli nie potrzebują powietrza.

Przez 3500 lat wnętrze Wielkiej Piramidy pozostawało nietknięte, zabezpieczone starannie zamurowanymi przejściami. Lęk nie pozwalał wtargnąć Egipcjanom do środka, ponieważ wierzyli, że nad królewskimi grobowcami czuwają duchy, gotowe zabić każdego intruza. Pierwszy wszedł do piramidy Cheopsa Abd Allah al-Ma'-mun (813 - 833 n. e.), w nadziei, że znajdzie, tak jak w innych grobowcach wielkie skarby. Nie znalazł jednak nic poza znajdującą się na podłodze 28-centymetrową warstwą kału nietoperzy, które tam zamieszkały. W 1168 r. n. e. Arabowie podpalili i całkowicie zniszczyli część Kairu, aby nie oddać miasta w ręce chrześcijańskich krzyżowców. Egipcjanie odbudowując swe miasto odrywali z piramidy lśniąco białe wapienne płyty i używali ich do budowy nowych domów. Skradziono także wierzchołek piramidy i wyższe warstwy budowli, dlatego piramida ma dziś 137,2 m, a nie 146,6 m wysokości. Wierzchołek piramidy jest dziś kwadratem o boku około 10 m.