Gottfried Wilhelm Leibniz
(1646 — 1716)
Niezależnie od Newtona, około 10 lat po nim, sformułował podstawy rachunku różniczkowego i całkowego. To właśnie Leibnizowi zawdzięczamy piękną symbolikę, której używamy.
Leibniz długo używał określenia "suma" dla całki (występowała ona bowiem w nowym rachunku jako całka oznaczona, czyli suma nieskończonej liczby składników).
Słowo "całka" (integrał) wprowadził Jan Bernoulli.
Ogromną zasługą Leibniza było spopularyzowanie nowego rachunku w środowisku uczonych europejskich.
Jego prace kontynuowali m.in. Jan Bernoulli,
markiz de l'Hospital (autor pierwszego podręcznika rachunku różniczkowego i całkowego) oraz Leonard Euler.